بعد از عملیات، که نیروهای گردان به یاد شهدایشان دور هم جمع می شدند، عهدنامه ای می نوشتند که قسمت عمده ی آن تأکید بر ادامه ی راه شهدا بود. این عهدنامه را همه ی کسانی که درجمع حضور داشتند امضا می کردند. شکل شفاهی این تعهدات را برادران برسر مزار شهدا انجام می دادند وبا سوز و گداز و بغض و اشک و آه اعلان می کردند که:" تا نفس آخر متجاوز را نگیرند سلاح بر زمین نگذارند". صورت دیگر عهدنامه ها متنی بود که دررثای شهید یا شهدایی می نوشتند وبیش تر به سوگ نامه می مانست و بیان عواطف قلبی با تعابیری در منقبت و فضایل شهیدان و به طور ضمنی یادآوری و اصرار بر ادامه ی راه و انتقام خونشان.